ÂşıkVeysel Şatıroğlu’nu Türk edebiyatına kazandırmıştır. Batıya özenenlere eleştirmiş tamamen yerli edebiyatı savunmuştur. Folklor ve halk edebiyatı alanında çalışmalar yapmıştır. Eserleri. Şiir: Şiirler; Tiyatro: Koçyiğit Köroğlu, Köşe Başı, Satılık Ev, Bir Pazar Günü Orhan Şaki Gökyay (1902 – 1994) 25Ekim 2020. ‘‘Uzun İnce Bir Yoldayım. Gidiyorum Gündüz Gece..’’. Posted By : Minel Gürer /. 0 comments /. Under : Genel. Hepimiz onu bu dizelerle tanıyoruz. Şimdi sizlerle iki kapılı bir handa, uzun ince bir yolda geçmiş yetmiş dokuz yıllık bir yaşam hikayesine, Aşık Veysel’e doğru yol alacağız. Sizlere değerli Karatoprak, Dost dost diye nicesine sarıldım türküsü, Aşık Veysel söylüyor. Nice güzellere bağlandım kaldım. Ne bir vefa gördüm ne fayda buldum. Her türlü isteğim topraktan aldım. Benim sâdık yârim kara topraktır. Koyun verdi kuzu verdi süt verdi. Yemek verdi ekmek verdi et verdi. Kazma ile döğmeyince kıt verdi İşteAşık Veysel türküleri ve hayatı hakkında bilgi 20.03.2021 - 15:47 Güncelleme: 20.03.2021 - 15:47 Büyük halk ozanı Aşık Veysel ölümünün 48. yıl dönümünde anılacak. AşıkVeysel, Aşık Daimi, Aşık Nesimi, Feyzullah Çınar, Davut Sulari, Mahmut Erdal ve tabii ki Aşık Mahzuni bunların başında geliyordu. Aynı dönemde belki farklı kültür ve inançtan gelse de siyasal içerikli şiirleri ilgi toplayan Aşık İhsani'yi de bu kervana katabiliriz. TürkülerTürkiye’dir. Türküsüz Türkiye olur mu hiç. Eğer bu doğruysa, Erdal Erzincan ’a gelen yasak sadece TRT’yi eksiltir. Erdal Erzincan olağanüstü bir saz virtüozudur. Erdal Erzincan Türkiye’dir. Büyük ustamız, eşsiz yeteneğiyle, saza bir başka boyut katmıştır; türkülere ezgi zenginliği, derinliği eklemiştir. ILRs6. “Uluğ Türkistan”dan Anadolu’ya geldiğimiz günden beri, gurbet sözü hep hüzün vermiştir bize… Yıllar yılı “sıla”, deyince, Ötüken’den esen yellerle gönül tellerimizi titreten hasret dolu duygular gelip oturmuştur yüreğimize… Çünkü “gurbet”; “Ata yurdumuz”dan ayrılırken dûçâr olduğumuz ve asırlardan beri hiç dindiremediğimiz hazin bir melâl ve târifsiz bir sızıdır içimizde… Tıpkı Hz. Mevlânâ’nın Mesnevî’nin ilk beytinde; “Bişnev in ney çün şikâyet mîküned / Ez cüdâyîhâ hikâyet mîküned” Dinle neyden kim hikâyet etmede / Ayrılıklardan şikâyet etmede diye dile getirdiği duygular ve “hicran acısıyla şerhâ şerhâ olmuş bir kalp” gibi, bizler de gurbet ellerde, sıla derdi ve yâr hasretiyle çok uzun senelerdir “Âh mine’l-fîrâk” diye inlediğimiz için gurbet tem’ası çok geniş bir biçimde edebiyatımızda yer almış, sıla ve gurbet kavramları da Türk’ün yürek sesi olan türkülerimizin “kader torbasındaki” alın yazısı olmuştur. Âşık Veysel; “Ben gidersem sazım sen kal dünyada / Gizli sırlarımı âşikâr etme / Lâl olsun dillerin söyleme yâda / Garip bülbül gibi âhûzâr etme” diye “Pençe vurup sarı teli” konuştururken “Benim her derdime ortak sen oldun / Ağlarsam ağladın, gülersem güldün” diyerek, sazın ve türkülerimizin bu aziz milletin tarihî yoldaşı, gönül arkadaşı ve kadim bir sırdaşı olduğunu dile gönül zenginliğinin Türkçe ifâdesi olan, millî musîkîmizin bütün özellik ve güzelliklerini yüreğinde taşıyan türkülerimiz, Türk milletinin gönül bahçesinde yetişen en nadide güllerdir… Türk’ün ruh kökünden mayasını alan, “mukaddes yükün hamalı” olan ve beşikle mezar arasındaki hayâtımızın her hâlinin hâsılasını oluşturan türkülerimiz; “Gönül gergefimizde nakış nakış işlenmiş bir ruh asâletinin tablosudur.” Bu “asâlet tablosu”ndan yansıyan hayatın bütün renklerinin ve desenlerinin muazzam bir âhenk içinde billurlaştığı türkülerimizde gurbet duygusundaki hüznün, yâr ve sıla hasretinin ayrı ve ağırlıklı bir yeri vardır. Gurbet türkülerinin tedâî ettiği mânâlar içimize “bir top ateş” düşürürken, kalplerimizden bir şeyler koparmaz mı? Âşık Kerem’in Erzurum dağlarında kışa tutulup hastalanınca, Aslı’ya hitâben yaktığı türküde; “Bir han köşesinde kalmışım hasta / Gözlerim kapıda, kulağım seste / Kendim gurbet elde, gönlüm sılada / Gelme ecel gelme, üç gün ara ver / Al benim sevdâmı götür yâre ver” demesi bizleri hudutsuz iklimlere götürmez mi? “Yeşil kurbağalar öter göllerde / Kırıldı kanadım kaldım çöllerde / Anasız babasız gurbet ellerde / Ya ben ağlamayayım kimler ağlasın / Şu mahzun gönlümü kimler eğlesin / Eğin viran olmuş bülbül ötmüyor / Ağam ırak yolda elim yetmiyor / Sayı tutam dedim sayı yetmiyor / Gel ağam gel ağam tez gel sılaya / Sen gelmezsen ağam gelem oraya” diye dertli dertli söylenen o Kemâliye uzun havasının dizeleri ve ezgileri bizlere ne de çok şey anlatmaz mı? “Erzurum Dağları kar ile boran / Aldı yüreğimi dert ile verem” diye başlayan bir başka uzun havamızın; “Dört yanımı gurbet sardı tel ilen / Yaslı yaslı bayram yaptık el ilen / Göz göz oldu yaralarım dil ilen / Yaramı sarmaya derman bulamam” sözleri ve nağmeleri bayramı gurbette yaşayanların yüreklerini kanatmaz mı? Sıladaki yakınlarından ve yârinden haber bekleyenlerin hâlet-i rûhiyesini dile getiren ve “Çiçekler içinde menekşe baştır / Güzeli gösteren göz ile kaştır / Gurbete gidiyom mektup ulaştır /Mektup ile konuşalım bir zaman” diyen Silifke türküsü, gurbetin verdiği hasret duygusunun yakın zamana kadar mektuplarla giderildiği gerçeğini çok yalın ifâdelerle yâd etmez mi? Gönlümüze ve rûhumuza hitap eden türkülerimiz; kimi zaman hicrânın vuslata dönmediği hazin aşk hikâyelerini, kimi zaman da gurbet ele giden vefâsız sevgiliye yapılan sitemi “Yârim İstanbul’u mesken mi tuttun / Gördün güzelleri beni unuttun / Sılaya gelmeye yemin mi ettin / Gayrı dayanacak özüm kalmadı / Mektuba yazacak sözüm kalmadı / Yarim sen gideli yedi yıl oldu / Diktiğin fidanlar meyvalar verdi / Seninle gidenler sılaya döndü / Gayrı dayanacak özüm kalmadı / Mektuba yazacak sözüm kalmadı” dizeleriyle dile getirmiştir. Türkülerimiz; okuma yazması olmayıp, hâlini dile getirmek için bir başkasına mektup yazdıran; “Kurban olam kalem tutan ellere / Kâtip arz u hâlim yaz yâre böyle” diyenlerin duygularına da tercüman olmuştur. Nesilden nesile sözlü nakillerle intikal eden ve zaman içinde bâzı değişikliklere uğrayarak anonimleşen türkülerimiz; “Maraş’ın içiden bir çeşme akar / İçerim içerim ciğerim yakar / Şimdi garip anam yollara bakar / Öldü diye haber verin sılama” diyerek gurbet elde son nefesini veren, ana hasretini ve memleket özlemini tâ yüreğinin başında duyan insanların serencâmını da kendi lisânınca anlatmıştır. Karacaoğlan’ın çok veciz bir biçimde ifâde edip, “Şu dünyada üç nesneden korkarım / Biri gurbet, bir ayrılık, bir ölüm / Hiç birinden hasta gönül şen değil / Biri gurbet, bir ayrılık, bir ölüm” dediği “gurbet, ayrılık ve ölüm” gerçeği de türkülerimizde ağırlıklı olarak işlenmiş; “Duman almış mezerimin üstünü / Kömür gözlüm bilmem bana küstü mü / Ahbaplarım benden ümit kesti mi / Konma bülbül konma daldan ayrıyım / Sâde daldan değil yârden ayrıyım” mısrâlarıyla; sazlıktan ayrılan neyin feyâdı gibi, genç yaşında bu dünyaya vedâ eden bir delikanlının hikâyesi de türkülerimizde çok içli söz ve nağmelerle terennüm edilmiştir. İçimizde yaşanan gurbeti, gurbetin hasret tüten acısını, gariplik duygusu veren yalnızlığını, sıladan gelen yâr kokulu, memleket kokulu esintilerini tâ yüreğimizin başında türkülerimizle duyarız. Gurbet elde kalan, yârini çok özleyen ve onun hastalandığını duyan bir sevdâlı; “Şu uzun gecenin gecesi olsam / Sılada bir evin bacası olsam / Dediler ki nazlı yârin çok hasta / Başında okuyan hocası olsam” diye inlerken, bir başkası da; “Döndüm daldan düşen kuru yaprağa / Seher yeli dağıt beni, kır beni / Götür tozlarımı burdan uzağa / Yârin çıplak ayağına sür beni / Ayın şavkı vurur sazım üstüne / Söz söyleyen yoktur sözüm üstüne / Gel ey hilâl kaşlım dizim üstüne / Ay bir yandan sen bir yandan sar beni / Yedi yıldır uğramadım yurduma / Dert ortağı aramadım derdime / Geleceksen bir gün düşüp ardıma / Kula değil yüreğine sor beni” sedâsıyla “bir beste türkü” formunda âsumânı inletmiştir. Çâresizlik, işsizlik ve fakirlik sebebiyle gurbete düşenlerin “gam gasavet” dolu duygularını da; “Yokluk beni mecbûr etti / Gurbeti ben mi yarattım / Gençliğimi aldı gitti / Gurbeti ben mi yarattım / Ne mektup, ne haber aldım / Yurdumdan, yuvamdan oldum / Her şeyime hasret kaldım / Gurbeti ben mi yarattım / Akşam olur gölge basar / Umuduma yeller eser / Yokluk imkânımı keser / Gurbeti ben mi yarattım” diyen türkülerimiz dile getirmiştir. Gurbet elde yakılan türkülerimiz kimi zaman ; “Şafak söktü yine sunam uyanmaz / Hasret çeken gönül derde dayanmaz” diye efkârlanmış; kimi zaman “Bir seher vaktinde indim bağlara / Eser şeydâ bülbül dil yârelenir / Bakmaz mısın şu sînmde dağlara / Derdimi söylesem dil yârelenir” diye âh etmiş, kimi zaman; “Hazin hazin esen seher yelleri / Hiç bülbül öter mi gül olmayınca / Her âşık dünyadan murâd alamaz / Yanıp ateşlere kül olmayınca” diye yakınmış, kimi zaman; “Ötme bülbül ötme şen değil bağım / Dost senin derdinden ben yanan yana / Tükendi fitilim, kalmadı yağım / Dost senin derdinden ben yana yana” diye iç geçirmiş, kimi zaman “Bir selâm gönderdim cânan eline /Acep şu günlerde yetişir m’ola / Bülbül de hasrettir gonca gülüne / Kavuşur da bir kez ötüşür m’ola” diye inlemiş, kimi zaman “Ben derdimi söyleyemem / Dilim yaralı yaralı / Bülbülüm amma ötemem / Gülüm yaralı yaralı / Aşk kitabını açamam / Akı karadan seçemem / Kanadım yok ki uçamam / Kolum yaralı yaralı” diye feryâd etmiş, kimi zaman “Başımda bir sevdâ döner / Ben yanarım kül olurum” diye sızlanmış, kimi zaman “Bugün sabah ile visâl-i yârdan / Bana bir haber var inceden ince” diye sevinmiş, kimi zaman “Tâze karlar yağmış karın üstüne / Bülbül figân eyler gülün üstüne / Dediler ki nazlı yârin el almış / Daha iflâh olmam bunun üstüne” diye kahr ü perîşân olmuş, kimi zaman “Pencereden kar geliyor / Gurbet bana zor geliyor / Sevdiğimi eller almış / O da bana ar geliyor” uzun havasıyla derdini türkülere dökmüş, kimi zaman “Gurbette ömrüm geçecek / Bir ufacık yerim de yok / Oturup derdim dökecek / Bir vefâlı yârim de yok” inkisârıyla hayıflanmış, kimi zaman “Gurbet elde baş yastığa gelende / Gâyet yaman olur işi garibin” diye sitemkâr olmuş, kimi zaman “Kömür gözlüm ataşına düşeli / Dîdem kan yaş döker, dili dâd eyler / Diyâr-ı gurbette hasret yarası / Bana senden bir başka kim imdâd eyler” diyerek sevdiğinin gönül yarasına ilaç olmasını beklemiş; kimi zaman “Erisin dağların karı / Geçti ömrümün bahârı / Ecel kapımı çalmadan / Durma gel ömrümün vârı” diyerek sıladan yârinin gelmesini beklemiş, kimi zaman da “Ağlama naçar babam / Kara gün geçer babam / Bir kapıyı kapayan / Birini açar babam / Allah büyüktür babam” diye ümidini Yüce Rabbimizden kesmediğini, aslâ kesmeyeceğini türkü diliyle ifâde etmiştir… Türkülerimiz, kimi zaman cezâevlerinde yaşananları; “Mapushânelere güneş doğmuyor / Geçiyor bu ömrüm günüm dolmuyor / Eşim dostum hiç yanıma gelmiyor” diyerek hüzün yağmurları içinde dile getirmiştir. Kimi zaman “Taş Medrese”lerdeki “Yusuf Yüzlüleri”; “Mapusun içinde üç ağaç incir / Elimde kelepçe, boynumda zincir” diye târif etmiş, kimi zaman “Şu metrisin önü bir uzun bir alan / Bir tek seni sevdim gerisi yalan / Senin hasretinle hücreme dolan / Bir tek seni sevdim gerisi yalan” dizeleriyle hissiyâtını fâş eylemişr, kimi zaman da “savcının oteli”nde yaşanılan hâl-i pür melâl; “Hapisâne içinde volta vuramıyorum / Aç kapıyı gardiyan burda duramıyorum” diye sazın tel ve perdeleriyle ortaklaşa terennüm edilmştir. Türkülerimiz kimi zaman; “Erzurum'dan çevirdiler yolumu / Beş on polis bağladılar kolumu / Ne bağlarsın polis benim kolumu / Ben bilirim mapushâne yolunu” feryâdıyla ahvâlini beyân etmiş, kimi zaman yaşadığı durumu “Düştüm mapus damlarına öğüt veren çok olur / Toplasam o öğütleri burdan köye yol olur” diye anlatmış, kimi zaman da “Yıllar var ki yorgunum ben / Gökyüzüne vurgunum ben / Mahpuslarda durgunum ben” diyerek kader mahkumlarının yürek sızılarına da tercümân olmuştur. Ve kimi zaman; “Kurşun ata ata biter / Yollar gide gide biter / Mapus yata yata biter / Aldırma gönül aldırma” diyen türküler, solmaya yüz tutan umutlarını diri tutmak için mızrap olmuş, kimi zaman da “Yâr hayâli gözlerinden süzülenler” “Bitti mapus bitti, kuşlar gibiyim / Yaz bahara dönen kışlar gibiyim” diyen o içli türküleri gönül yaralarına merhem edip mahpesteki günlerini; gazellerle, tatyanlarla, uzun havalarla tamamlayarak “senelik paydan dakika düşülmeye” çalışmıştır. “Kara gözlüm karlar yağdı başıma / Gözlerimden akan yaşlar sel oldu / Yüzlerimde şubat ayı esiyor / Gülmeyeli nice nice yıl oldu” diyenler; yükseklerde uçan “Telli turna”ya, “Allı turnam bizim ele varırsan” diye başlayan, “Duydum dost hârelenmiş / Yine gönlüm hoş değil” sözleriyle devam eden, “Hele yâr, zâlım yâr” dedikten sonra “Hangi bağın bağbanısan gülüsen / Aldın aklım ettin beni deli sen / Yüz yıl geçse gene benim malımsan / İsterem ki bir gün evvel gelesen” hükmünü dile getiren ve “Ağlama yâr ağlama / Mavi yazma bağlama / Mavi yazma tez solar / Yüreğimi dağlama” niyâzıyla biten dileklerini yâre ulaştırmak için, sevgiliye ucu yanık mektuplar gönderilirken, türkülerin o güzelim söz ve nağmelerinden de medet ummuşlardır… Türkülerimizde, cevâbı gelmeyen mektuplar için de; “Herkes dosta yazmış arzuhâlini / Benimkini ürüzgâra yazmışlar” diye sitemler edilmiştir. Türkülerimiz belki “Telgrafın tellerini” arşınlayamamış ama, “Nazlı yârden bana bir haber geldi / Eğer doğruyusa büktü belimi / Dediler ki yârin yâd eller almış / Kadir Mevlâm nasip eyle ölümü / Seher yıldızı, ayırdı bizi / Perişân eyledi dost ikimizi” sözleriyle derûnudaki duyguları, hâlini, niyâzını ve melâlini de türkülerin diliyle anlatmıştır. İnsanımız, “Makaram sarı bağlar / Kız söyler gelin ağlar / Niye ben ölmüşmüyem lo / Asyam karalar bağlar” türküsüyle ölmediğini yâre bildirip, “Ağlama ceylan balası” derken; bir başka sevdâlı da “Yüceden mi geldin sen seher yeli / Acep yârim ellerinen gezer mi / Solmuş derler gül benzinin iziği / Bugün yârim eskisinden güzel mi / O yâr beni defterine yazar mı” uzun havasıyla derdini türkülere dökmüştür, Bir başkası da “Beyaz giyme toz olur / Siyah giyme söz olur / Gel beraber gezelim / Muradımız tez olur / Salına da salına da gel / Haydi yavrum dön dolaş gene bana gel” türküsünü de hiç dilinden düşürmemiştir. Türkülerimiz kimi zaman; “Kirpiklerin ok eyle / Vur sîneme öldür beni / Bıktım dünyanın tadından / Vur sîneme öldür beni”; kimi zaman “Kirpiğin kaşına değdiği zaman / Bekletme sevdiğim vur beni beni / Sevdânın şafağı söktüğü zaman / Diyardan diyâra sür beni beni”; kimi zaman “Arkadaşlar benim derdim yeğindir / Ciğerimde fitil işler düğümdür / Hiç bilemem ne seattir, ne gündür / İki dağın arasında kalmışam / Bülbül gibi daldan dala konmuşam / Ne gün gördüm, ne de murad almışam Bülbül gibi âh-u zârı çekerim /Gözyaşını gül başına dökerim /Bu ne gündür zehir olsa içerim”; kimi zaman “Keklik gibi kanadımı süzmedim / Murad alıp doya doya gezmedim / Bu kara yazıyı kendim yazmadım /Alnıma yazılmış bu kara yazı / Kader böyle imiş ağlarım bâzı”; kimi zaman “Ey sevdiğim sana şikâyetim var / Ne sevdiğin belli ne sevmediğin / Ben de bir insanım bir de canım var / Ne sevdiğin belli ne sevmediğin / Senin ile böyle miydi ahdımız / Onun için vîran oldu tahtımız / Umudum yok, gülmez artık bahtımız / Ne sevdiğin belli ne sevmediğin” dizelerini içinde bulunduğu hâl-i pür melâli âşikâr etmek için söylemiş, kimi zaman “Seher yeli bizim ele gidersen / Nazlı yâre küstüğümü söyleme / Ne hâllere düştüğümü sorarsa / Bağrıma taş bastığımı söyleme” demiş, kimi zaman “Deli gönül hangi dala konarsın / Senin tutunacak dalın mı kaldı / Âh u feryâd ile niye yanarsın / Şu dünyada senin malın mı kaldı /Yerin yok, yurdun yok nerde kalırsın / Her yüze güleni dost mu sanırsın / Bunca derdi sen üstüne alırsın / Senin dert çekmeye halın mı kaldı” ezgisiyle kendi efkârını açıkça îtiraf etmiş, kimi zaman da “Odam kireç tutmuyor / Kumunu katmayınca / Sevda baştan gitmiyor / Yâr ile yatmayınca” türküsü dillendirmiştir. Ana kucağının sıcaklığını hissetiğimiz türkülerimizde bâzen; “Gine efkâr bastı garip gönlümü / Neredesin kara gözlüm gel ha gel” uzun havasıyla vuslat özlemi dile getirilmiş, bâzen “Dost elinden gel olmazsa varılmaz / Rızâsız bahçenin gülü derilmez / Kalpten kalbe bir yol vardır görülmez / Gönülden gönüle gider / Yol gizli gizli” diye cevap verilmiş; bâzen “Ellerini çekip benden / Yârim bugün gider oldu / Hem sever, hem sevilirdik / Bu ayrılık neden oldu” diye ayrılığın sebebini sorgulanmış, bâzen “Şu Fırat’ın suyu akar derindir / Yârimi götürdü kanlı zâlimdir / Daha gün görmemiş tâze gelindir / Ölem, ölem derdo ölem, tâze gelindir / Söyletmeyin beni anam yaram derindir” bir ağıt olup dile dökülmüş, bâzen de “Çaldığım saza mı yanam / Ettiğin naza mı yanam / Alım yâri yanıma / Kış yatam, yaz uyanam / Saza niye gelmezsen / Söze niye gelmezsen / Var gündüz kârın eyle / Gece niye gelmezsen / Vurgunam kara gözüne / Yandırma sevdâ közüne / Canımı kurban ederem / Sevdiğimin bir sözüne” mısrâlarıyla yârine söylemek istediği düşünceler ifâde edilmiştir. Bir başka türkümüzde ise Suzan Suzi’nin sevinçle başlayıp çok hazin bir acıyla biten hikâyesi yüreklerimizi dağlar. Diyarbakır’da yaşanan bu hikâyeye göre; Süryânî bir âile yıllarca çocuk özlemi çektikten sonra Kırklar Dağı’ndaki yatırlara gidip arz-ı hâl etmelerinin ardından bir kız çocukları dünyaya gelir. Süryânî aile Suzan Suzi adına kurban kesmek için her yıl Kırklar Dağı’ndaki Kırklar Ziyâreti’ne gider. Son gidişlerinde Süryani Suzan Suzi, Âdil isimli Müslüman bir gence aşık olur ve onunla kaçar. Ancak bu durum âilesi tarafından kabul edilmeyip reddedilince güzeller güzeli Suzan Dicle üzerindeki On Gözlü Köprü’den kendisin nehre bırakarak canına kıyar. Âdil de sevgilisinin ölümüne dayanamaz ve ona kavuşmak ümidiyle aynı köprüden atlar… Bu hazin hikâye, dokunaklı sözleri ve ezgisiyle yürekleri yakan bir içli feryâda dönüşmüş ve “Kırklar dağının düzü / Karanlık sardı düzü / Ben öleydim Suzan Suzi / Ziyâret çarptı bizi / Köprü altı kapkara / Anne gel beni ara / Saçlarıma kumlar doldu / Tarak getir de tara / Köprünün orta gözü / Sular apardı düzü / Ben öleydim Suzan Suzi / Dicle ayırdı bizi” dizeleriyle her dinleyenin yüreğini dağlamıştır… Ve Suzan Suzi’nin hüzün dolu bu acıklı hikâyesini öğrenenlerin de gözlerine bir ebr-i nîsan oturmuştur. “Kışlalar doldu bugün / Doldu boşaldı bugün / Gel gardaş görüşelim / Ayrılık oldu bugün” uzun havası, askerde yakını olsun olmasın herkesin gönül tellerini titretmez mi? “Asker yolu” bekleyip, “günü güne” ekleyenler nemli gözlerle; “Şu kışlanın kapısına / Mail oldum yapısına / Telli kurban bağlayayım / Asker yârin kapısına” türküsünü gözyaşı içinde terennüm etmez mi? Serde erkeklik’ olduğu için ağlayamayanlar; “Yüce dağlar olmasaydı / Lâle, sümbül solmasaydı / Ölüm Allah’ın emri de / Şu ayrılık olmasaydı” nakaratıyla devam eden bu türküyü, sesi titremeden söyleyebilir mi acabâ? Dağların yücesinden yankılanan bir türkü; “Başı pâre pâre dumanlı dağlar / Duman eğlenir mi kar olmayınca / Bana derler bana gel gönül eğle / Gönül eğlenir mi yar olmayınca” diye ovaları inletirken, bir başka türkümüz de; “İşte gidiyorum çeşm-i siyâhım / Aramıza dağlar sıralansa da / Sermâyem derdimdir, servetim âhım / Karardıkça bahtım karalansa da” nidâsıyla gönülleri aşka getirir. Başka bir türkümüz; “Dağlar ağardı kardan / Haber gelmedi yârdan / Ya gel, ya mektup gönder / Kurtar beni bu dardan / Gözleri fettan güzel / Derde dert katan güzel / Elinden nere gidem / Bize şer satan güzel” derken, bir başka türkümüz ise; “Aşan bilir karlı dağın ardını / Çeken bilir ayrılığın derdini” diyerek efkârlanır ve “Şu dağların yükseğine” ermek, “Başı duman pâre pâre” olan yüce dağları aşmak için “Vur kazmayı dağa Ferhat / Çoğu gitti azı kaldı” diye haykırışı, asırlar ötesinden günümüze aksederken, gönül şifâmız olan türkülerimizin unutulmaz sevdâlara şehbâl açmasına da vesîle olur… Dr. Mehmet GÜNEŞ Devam edecek Aşık Veysel haberleri ilk sayfaArama Sonuçları KÜLTÜR-SANAT2706 Gün 20 Saat 27 dk. önce yayınlandı GENEL2746 Gün 10 Saat 55 dk. önce yayınlandı KÜLTÜR-SANAT2746 Gün 19 Saat 20 dk. önce yayınlandı KÜLTÜR-SANAT2746 Gün 19 Saat 40 dk. önce yayınlandı 1 19 Mart 2021 Büyük ustanın anısına düzenlenecek program, 21 Mart Pazar günü youtube üzerinden yayınlanacak Kocaeli Büyükşehir Belediyesi, vefatının 48. Yılında Halk Ozanı Aşık Veysel Şatıroğlu için anma programı düzenleyecek. Büyük usta ölüm yıldönümünde kendi türküleri ile anılacak. KONSERVATUVAR EĞİTMENLERİ SESLENDİRECEK Büyükşehir Belediyesi Kültür ve Sosyal İşler Dairesi Başkanlığı Kültür Sanat ve Konservatuvar Şube Müdürlüğü ile Sivaslılar Kültür ve Dayanışma Derneği tarafından ortaklaşa gerçekleştirilecek programda, Aşık Veysel’in türküleri Konservatuvar eğitmenleri Nuray Polat ve Sena Açık tarafından seslendirilecek. Eserlerin seslendirilmesinden önce Şehir Tiyatroları Sanatçılarından Semih Eraslan, türkülerin hikayeleri ile Aşık Veysel’in hayatından kesitler anlatacak. EN SEVİLEN AŞIK VEYSEL ESERLERİ Yaklaşık 50 dakika sürecek olan programda, Aşık Veysel’in “Uzun İnce Bir Yoldayım, Dostlar Beni Hatırlasın, Güzelliğin On Par’ Etmez, Anlatmam Derdimi Dertsiz İnsana, Kara Toprak, Sen Bir Ceylan Olsaydın, Çiğdem Der ki Ben Alayım, Ben Gidersem Sazım Sen Kal Dünyada, Bir Ulu Ağaçtan Bir Yaprak Düşse, Çırpınıp İçinde Döndüğüm Deniz, Keklik İdim Kanadımı Kırdılar” ve “Beni Hor Görme Kardaşım” eserleri seslendirilecek. SAZ ÜSTATLARI EŞLİK EDECEK Müzik Yönetmenliğini Rüstem Cem Yılmaz’ın yapacağı anma konserinde ses eğitmenlerine; bağlamada Mustafa Ginesar, Kabak Kemanede Metin Efe, Bateride Kaan Bahadır, Perküsyonda Haluk Dolanbay, Kavalda Cengiz Atlan, Bas Gitarda Sencer Özbay, Klasik Gitarda ve Piyanoda Engin Yaşar eşlik edecek. YOUTUBE ÜZERİNDEN YAYINLANACAK Anma Programı, 21 Mart Pazar günü Kocaeli Büyükşehir Belediyesi youtube kanalı üzerinden yayınlanacak. Program başlayacak. Aşık Veysel'in on bir kıtadan oluşan Kara Toprak türküsü, Dost dost diye nicesine sarıldım dizesiyle başlar. Türkü; Kara toprak, Dost dost diye nicesine sarıldım veya Benim sadık yarim kara topraktır isimleriyle halkın zihninde yer toprak da, diğer türkülerinde olduğu gibi, Aşık Veysel'in her bakımdan ermiş, bilge kişiliğini yansıtır. Aşık Veysel kendinden çok diğer canlıları, insanları, hayvanları, yeşili, çevreyi, doğayı düşünen bir insandır. Türkülerinde, aşk, Allah ve insan sevgisi, hasret, ayrılık, tabiat doğa sevgisi, memleket sevgisi, çalışmak, üretmek, paylaşmak, insanlığa değer katmak ve insanın bu dünyadaki faniliği, geçiciliği gibi konuları işler. Hak ve hakikati seven, bilgiye, insana ve tabiata aşık bir kişi olarak bütün varlığın bir zerreden makro evrene kadar birbirine bağlı olduğunu bilen, gören bir ermiş, bir bilgedir Aşık Veysel. Onun için, her bir mısrası, her bir sözü -duymasını, dinlemesini bilenler için-, altından değerlidir. Aşık Veysel okuma yazma bilmez, küçük yaşta gözlerini kaybetmiştir. Fakat gönül gözüyle görür, okur, yazar gördüğü hakikatleri, hikmetleri tüm insanlıkla avazı çıktığı kadar paylaşmaya çalışır. Onun için, sadece bildiği, gördüğü bir şeyi paylaşan bir kişi değildir Aşık Veysel. Bildiğini, gördüğünü kendi benliğinde, ruhunda yaşamış, yüreğinde hissetmiş, ondan sonra başkalarıyla paylaşmış bir ozanın, bilge insanın onlarca yıl önce söylediği Kara toprak türküsünü bu gözle okumak, dinlemek, ve "biz bugün ne haldeyiz?" diye sormak durumundayız. Öyle bakabilirsek, büyük ozanın kaygısını, derdini biraz olsun anlamış, onun anlatmak isteidği ruha kendimizi biraz olsun yakınlaştırmış Veysel'e, ulu ozana, ermiş, bilge kişiye saygıyla, ve güzel, keyifli vakitler geçirmeniz dileğiyle... Kara toprak / Dost dost diye nicesine sarıldım türküsü ve sözleriDost dost diye nicesine sarıldımBenim sâdık yârim kara topraktırBeyhude dolandım boşa yoruldumBenim sâdık yârim kara topraktırKara toprak, Dost dost diye nicesine sarıldım türküsü, Aşık Veysel güzellere bağlandım kaldımNe bir vefa gördüm ne fayda buldumHer türlü isteğim topraktan aldımBenim sâdık yârim kara topraktırKoyun verdi kuzu verdi süt verdiYemek verdi ekmek verdi et verdiKazma ile döğmeyince kıt verdiBenim sâdık yârim kara topraktırÂdem'den bu deme neslim getirdiBana türlü türlü meyva yedirdiHer gün beni tepesinde götürdüBenim sâdık yârim kara topraktırKarnın yardım kazmayınan belinenYüzün yırttım tırnağınan elinenYine beni karşıladı gülünenBenim sâdık yârim kara topraktırİşkence yaptıkça bana gülerdiBunda yalan yoktur herkes de gördüBir çekirdek verdim dört bostan verdiBenim sadık yârim kara topraktırHavaya bakarsam hava alırımToprağa bakarsam dua alırımTopraktan ayrılsam nerde kalırımBenim sâdık yârim kara topraktırDileğin varsa iste Allah'tanAlmak için uzak gitme topraktanCömertlik toprağa verilmiş Hak'tanBenim sâdık yârim kara topraktırHakikat ararsan açık bir noktaAllah kula yakın kul da Allah'aHakkın gizli hazinesi topraktaBenim sâdık yârim kara topraktırBütün kusurumuzu toprak gizliyorMerhem çalıp yaralarımı düzlüyorKolun açmış yollarımı gözlüyorBenim sâdık yârim kara topraktırHer kim ki olursa bu sırra mazharDünyaya bırakır ölmez bir eserGün gelir Veysel'i bağrına basarBenim sâdık yârim kara topraktır Aşık Veysel'in Dergi'deki diğer türküleri de ilginizi çekebilir Göz atmak için tıklayın Aşık Veysel'in sanatçı sayfası ve diğer türküleri de ilginizi çekebilir Göz atmak için tıklayın Geceler yarim oldu Bayram gelmiş neyime türküsü de ilginizi çekebilir Okumak / dinlemek için tıklayınBu sayfayı beğendiyseniz, lütfen yorum yapmayı ve bu sayfayı çevrenizle paylaşmayı Aşık Veysel türküleri, Aşık Veysel türküleri dinle, Sivas türküleri dinle, Dost dost diye nicesine sarıldım, Dost dost diye nicesine sarıldım sözleri, Sivas türküleri, Sivas Şarkışla türküleri, Şarkışla türküleri, Aşık Veysel, Aşık Veysel Şatıroğlu, Dost dost diye nicesine sarıldım dinle, Dost dost diye nicesine sarıldım türküsü, Kara toprak, Kara toprak sözleri, Kara toprak dinle, Kara toprak türküsü Okuryazar'ı keşfedin!Okuryazar'a üye olup, daha fazla özellikten tamamen ücretsiz olarak yararlanabilirsiniz. Dilerseniz, kendinize köşe açabilir, anlık ileti paylaşabilir, yazılar kısmında ilgilendiğiniz konularda içerikler yazabilirsiniz. Aşık Veysel'in on bir kıtadan oluşan Kara Toprak türküsü, Dost dost diye nicesine sarıldım dizesiyle başlar. Türkü; Kara toprak, Dost dost diye nicesine sarıldım veya Benim sadık yarim kara topraktır isimleriyle halkın zihninde yer toprak da, diğer türkülerinde olduğu gibi, Aşık Veysel'in her bakımdan ermiş, bilge kişiliğini yansıtır. Aşık Veysel kendinden çok diğer canlıları, insanları, hayvanları, yeşili, çevreyi, doğayı düşünen bir insandır. Türkülerinde, aşk, Allah ve insan sevgisi, hasret, ayrılık, tabiat doğa sevgisi, memleket sevgisi, çalışmak, üretmek, paylaşmak, insanlığa değer katmak ve insanın bu dünyadaki faniliği, geçiciliği gibi konuları işler. Hak ve hakikati seven, bilgiye, insana ve tabiata aşık bir kişi olarak bütün varlığın bir zerreden makro evrene kadar birbirine bağlı olduğunu bilen, gören bir ermiş, bir bilgedir Aşık Veysel. Onun için, her bir mısrası, her bir sözü -duymasını, dinlemesini bilenler için-, altından değerlidir. Aşık Veysel okuma yazma bilmez, küçük yaşta gözlerini kaybetmiştir. Fakat gönül gözüyle görür, okur, yazar gördüğü hakikatleri, hikmetleri tüm insanlıkla avazı çıktığı kadar paylaşmaya çalışır. Onun için, sadece bildiği, gördüğü bir şeyi paylaşan bir kişi değildir Aşık Veysel. Bildiğini, gördüğünü kendi benliğinde, ruhunda yaşamış, yüreğinde hissetmiş, ondan sonra başkalarıyla paylaşmış bir ozanın, bilge insanın onlarca yıl önce söylediği Kara toprak türküsünü bu gözle okumak, dinlemek, ve "biz bugün ne haldeyiz?" diye sormak durumundayız. Öyle bakabilirsek, büyük ozanın kaygısını, derdini biraz olsun anlamış, onun anlatmak isteidği ruha kendimizi biraz olsun yakınlaştırmış Veysel'e, ulu ozana, ermiş, bilge kişiye saygıyla, ve güzel, keyifli vakitler geçirmeniz dileğiyle... Kara toprak / Dost dost diye nicesine sarıldım türküsü ve sözleriDost dost diye nicesine sarıldımBenim sâdık yârim kara topraktırBeyhude dolandım boşa yoruldumBenim sâdık yârim kara topraktırKara toprak, Dost dost diye nicesine sarıldım türküsü, Aşık Veysel güzellere bağlandım kaldımNe bir vefa gördüm ne fayda buldumHer türlü isteğim topraktan aldımBenim sâdık yârim kara topraktırKoyun verdi kuzu verdi süt verdiYemek verdi ekmek verdi et verdiKazma ile döğmeyince kıt verdiBenim sâdık yârim kara topraktırÂdem'den bu deme neslim getirdiBana türlü türlü meyva yedirdiHer gün beni tepesinde götürdüBenim sâdık yârim kara topraktırKarnın yardım kazmayınan belinenYüzün yırttım tırnağınan elinenYine beni karşıladı gülünenBenim sâdık yârim kara topraktırİşkence yaptıkça bana gülerdiBunda yalan yoktur herkes de gördüBir çekirdek verdim dört bostan verdiBenim sadık yârim kara topraktırHavaya bakarsam hava alırımToprağa bakarsam dua alırımTopraktan ayrılsam nerde kalırımBenim sâdık yârim kara topraktırDileğin varsa iste Allah'tanAlmak için uzak gitme topraktanCömertlik toprağa verilmiş Hak'tanBenim sâdık yârim kara topraktırHakikat ararsan açık bir noktaAllah kula yakın kul da Allah'aHakkın gizli hazinesi topraktaBenim sâdık yârim kara topraktırBütün kusurumuzu toprak gizliyorMerhem çalıp yaralarımı düzlüyorKolun açmış yollarımı gözlüyorBenim sâdık yârim kara topraktırHer kim ki olursa bu sırra mazharDünyaya bırakır ölmez bir eserGün gelir Veysel'i bağrına basarBenim sâdık yârim kara topraktır Aşık Veysel'in Dergi'deki diğer türküleri de ilginizi çekebilir Göz atmak için tıklayın Aşık Veysel'in sanatçı sayfası ve diğer türküleri de ilginizi çekebilir Göz atmak için tıklayın Geceler yarim oldu Bayram gelmiş neyime türküsü de ilginizi çekebilir Okumak / dinlemek için tıklayınBu sayfayı beğendiyseniz, lütfen yorum yapmayı ve bu sayfayı çevrenizle paylaşmayı Aşık Veysel türküleri, Aşık Veysel türküleri dinle, Sivas türküleri dinle, Dost dost diye nicesine sarıldım, Dost dost diye nicesine sarıldım sözleri, Sivas türküleri, Sivas Şarkışla türküleri, Şarkışla türküleri, Aşık Veysel, Aşık Veysel Şatıroğlu, Dost dost diye nicesine sarıldım dinle, Dost dost diye nicesine sarıldım türküsü, Kara toprak, Kara toprak sözleri, Kara toprak dinle, Kara toprak türküsü Okuryazar'ı keşfedin!Okuryazar'a üye olup, daha fazla özellikten tamamen ücretsiz olarak yararlanabilirsiniz. Dilerseniz, kendinize köşe açabilir, anlık ileti paylaşabilir, yazılar kısmında ilgilendiğiniz konularda içerikler yazabilirsiniz.

aşık veysel türküleri ve hikayeleri